Zażalenie na postanowienie Sądu

Jelenia Góra, dnia 20 marca 2023 r.

 

                      Sądu Okręgowego w Warszawie

                      I C 1234/22

                      ul. Marszałkowska 123

                      00-123 Warszawa

                  Powódka: Anna Kowalska

                    adw. Jan Nowak

                    Kancelaria Adwokacka "Lex"

                    ul. Kwiatowa 7

                    50-200 Wrocław

                  Pozwany: Jan Kowalski

Sygn. akt: I C 1234/22

ZAŻALENIE

powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 15 lutego 2023 r. w sprawie I C 1234/22

doręczone dnia 20 lutego 2023 r.

Działając jako pełnomocnik powódki Anny Kowalskiej, powołując się na udzielone mi pełnomocnictwo procesowe znajdujące się w aktach sprawy, na podstawie art. 741 § 1 k.p.c. zaskarżam postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 lutego 2023 r. w sprawie I C 1234/22, doręczone mi dnia 20 lutego 2023 r., w całości.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:

1) obrazę prawa materialnego, tj. art. 138 k.r.o. poprzez jego zastosowanie w sprawie, w sytuacji gdy wniosek powódki nie dotyczył zmiany zabezpieczenia na rzecz małoletniego syna Piotrka Kowalskiego, a był nowym wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia, i w konsekwencji rozpatrzenie wniosku przez pryzmat przesłanek, o których mowa w tym przepisie;

2) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 742 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w sprawie i w konsekwencji potraktowanie wniosku powódki jako wniosku o zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia, w sytuacji gdy zgodnie z treścią przepisu art. 742 § 1 k.p.c. zmiany zabezpieczenia może domagać się jedynie obowiązany, zaś wniosek uprawnionego jest zawsze nowym wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia;

i w konsekwencji powyższych naruszeń:

3) nierozpoznanie istoty sprawy.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty wnoszę o:

1) uwzględnienie przedmiotowego zażalenia na podstawie art. 395 § 2 k.p.c. i zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenie zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem;

ewentualnie, w razie przekazania zażalenia do rozpoznania zgodnie z art. 741 § 2 k.p.c. –

2) uwzględnienie przedmiotowego zażalenia i zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenie zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem,

3) zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2023 r. wydanym w sprawie I C 1234/22 Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił wniosek powódki o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego Jana Kowalskiego na czas trwania postępowania do łożenia na rzecz małoletniego syna Piotrka Kowalskiego alimentów w wysokości po 1500 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej powódki Anny Kowalskiej do 10 dnia każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż:

- podstawę prawną roszczenia powódki stanowi przepis art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego,

- przy ocenie czy zachodzą przesłanki do zmiany dotychczasowego orzeczenia ustalającego wysokość alimentów na rzecz małoletniego Piotrka Kowalskiego należy zatem brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o istotnej zmianie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego jako zobowiązanego, a także o istotnej zmianie potrzeb osoby uprawnionej, które powstały po udzieleniu zabezpieczenia powódce postanowieniem Sądu Rejonowego we Wrocławiu z dnia 15 stycznia 2020 r. w sprawie I Ns 123/20 o zaspokajanie potrzeb rodziny, zainicjowanej jeszcze przed złożeniem pozwu o rozwód w niniejszej sprawie,

- w sprawie niniejszej nie sposób uznać, że powódka uprawdopodobniła wydatki aktualnie czynione na utrzymanie syna Piotrka w skali miesiąca oraz nie wykazała, jak te wydatki zmieniły się od chwili udzielenia zabezpieczenia w sprawie I Ns 123/20.

Zaskarżone postanowienie jest błędne, wydano je bowiem w oparciu o niewłaściwą podstawę prawną, jak i faktyczną.

W pierwszej kolejności powódka podnosi, iż przepis art. 742 § 1 k.p.c. jest to przepis adresowany nie do uprawnionego (powoda), a do obowiązanego, i to na jego wniosek może dojść do zmiany zabezpieczenia w razie zmiany stanu faktycznego. Jak trafnie wskazał, w ślad za Sądem Najwyższym, Adam Wiśniewski: „wniosek (na podstawie art. 742 § 1 k.p.c. - przyp. aut.) może złożyć obowiązany, prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich. Nie może natomiast go zgłosić uprawniony lub organizacja pozarządowa. Żądanie przez uprawnionego zmiany prawomocnego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia przez zastosowanie innych sposobów zabezpieczenia albo w szerszym zakresie jest faktycznie wnioskiem o dodatkowe zabezpieczenie, art. 742 nie ma więc zastosowania (por. orzeczenie SN z dnia 12 stycznia 2010 r., I CZ 123/09, LEX nr 580123)” (tak: Adam Wiśniewski [w:] Tadeusz Egnarski (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom IV. Postępowanie rozpoznawcze. Postępowanie zabezpieczające, wyd. 2019, opubl. LEX 2020).

Powyższe oznacza, iż wniosek powódki zawarty w pozwie stanowił wniosek o udzielenie nowego zabezpieczenia, a nie wniosek o zmianę obowiązującego dotąd zabezpieczenia udzielonego w postępowaniu o zaspokajanie potrzeb rodziny, aktualnie zawieszonym z uwagi na złożenie pozwu o rozwód w niniejszej sprawie. Z tego względu podstawą prawną wniosku jest przepis art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 k.r.o. i przez pryzmat przesłanek określonych w tych przepisach (a nie ewentualnej „zmiany stosunków”) wniosek winien być rozpoznany. Podstawą prawną wniosku nie był zatem przepis art. 138 k.r.o.

Przede wszystkim jednak podnieść należy, iż w dacie udzielenia zabezpieczenia w sprawie I Ns 123/20 Sądu Rejonowego we Wrocławiu (15 stycznia 2020) Piotrek Kowalski nie był jeszcze na świecie. Małoletni nie był zatem objęty tym zabezpieczeniem, co wprost wynika z treści pozwu oraz załączonych do niego dokumentów, w tym aktu urodzenia małoletniego.

Zabezpieczenie w sprawie I Ns 123/20 udzielone zostało na zaspokajanie potrzeb rodziny i uprawnionymi z tego zabezpieczenia są tylko i wyłącznie: powódka Anna Kowalska oraz małoletnie dzieci: Marcin Kowalski i Katarzyna Kowalska. Małoletni Piotrek Kowalski, jako dziecko nienarodzone, nie był bowiem wówczas stroną postępowania, a jego potrzeby nie wchodziły w zakres żądania głównego (a więc i wniosku o zabezpieczenie). Z tego względu całkowicie nieuzasadnione jest oczekiwanie wykazania, w jaki sposób zmieniły się potrzeby małoletniego Piotrka Kowalskiego od daty udzielenia zabezpieczenia w sprawie I Ns 123/20. W tej dacie (15 stycznia 2020) potrzeby te bowiem jeszcze nie istniały, powstały po 1 marca 2021 (data narodzin małoletniego), zaś postanowienie w sprawie I Ns 123/20 małoletniego w ogóle nie dotyczyło.

W świetle powyższego zatem potrzeby małoletniego Piotrka Kowalskiego nie są do chwili obecnej zabezpieczone, co stwarza po stronie małoletniego oczywisty (choć niewymagany przy roszczeniu alimentacyjnym) interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Potrzeby małoletniego, jak i możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego zostały zaś uprawdopodobnione załączonymi do pozwu dokumentami.

Twierdzenie Sądu I instancji, jakoby potrzeby małoletniego Piotrka Kowalskiego zostały uwzględnione w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia w sprawie I Ns 123/20 jego niedotyczącym jest wprost sprzeczne z materiałem dowodowym sprawy i prowadzi do wniosku nie tylko o braku wnikliwego zapoznania się przez Sąd I instancji z tym materiałem (choć do powzięcia takiej informacji wystarczyło zapoznanie z treścią odpisu aktu urodzenia), ale i nierozpoznaniu istoty sprawy. Podkreślić bowiem należy, iż powódka w niniejszej sprawie sformułowała nowe żądanie, które nie było dotąd przedmiotem badania ani Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie niniejszej, ani też Sądu Rejonowego we Wrocławiu w sprawie I Ns 123/20 i w takich – nowych – granicach należało wniosek o zabezpieczenie rozpoznać, czego Sąd a quo nie uczynił.

W tym stanie rzeczy wnoszę jak na wstępie.

Niniejsze zażalenie zwolnione jest od opłaty sądowej na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

                                adw. Jan Nowak

Załącznik:

- odpis zażalenia