Wyrok Sądu Rejonowego w sprawie o zapłatę

I C 2145/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 25 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie, Mokotów Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2023 r. w Warszawie, Mokotów

przy udziale -

na rozprawie

sprawy z powództwa Elektro-Tech Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie

przeciwko Tomaszowi Wiśniewskiemu

o zapłatę kwoty 1250,00 zł / słownie: tysiąc dwieście pięćdziesiąt / złotych z tytułu użytkowania telefonu służbowego.

oddala powództwo.

/-/ SSR Anna Kowalska

I C 2145/19

UZASADNIENIE

    Pozwem skierowanym do Sądu Rejonowego w Warszawie, Mokotów Elektro-Tech Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie zażądało zapłaty przez Tomasza Wiśniewskiego kwoty 1250,00 złote wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu kosztów używania służbowego telefonu komórkowego (pozew k. 2 - 5).

    W dniu 10 stycznia 2022 r. Sąd Rejonowy w Warszawie, Mokotów wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazujący pozwanemu zapłacenie żądanej kwoty wraz z odsetkami i kosztami procesu (nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w Warszawie, Mokotów z dnia 10 stycznia 2022 r. k. 12).

    Od powyższego nakazu w ustawowym terminie sprzeciw złożył pozwany Tomasz Wiśniewski, wobec czego utracił on moc w całości (k. 15 - 18).

    Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

    Powód jest następcą prawnym Tech-Solutions S.A. z siedzibą w Krakowie. Wierzytelność objęta niniejszym pozwem stanowiła część przedsiębiorstwa spółki i została nabyta przez Jana Zielińskiego, a następnie wniesiona aportem do powodowej spółki. Wierzytelności objęte pozwem powstały w związku ze stosunkiem pracy, jaki łączył Tomasza Wiśniewskiego z Tech-Solutions S.A. w Krakowie i Elektro-Tech Sp. z o.o. w Warszawie (odpis KRS k. 20 - 25, akt notarialny obejmujący oświadczenie o objęciu udziałów k. 26, akt notarialny obejmujący protokół z nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników k. 27 - 30, akta osobowe, bezsporne).

    W dniu 5 maja 2021 r. powódka powierzyła pozwanemu telefon służbowy marki Samsung Galaxy S20, o numerze 505-123-456 z baterią, ładowarką i kartą SIM, numerem PIN 1234 oraz wpisaną kwotą "limit 100 złotych". Strona powodowa nie dysponowała umową użytkowania telefonu służbowego z tej daty i dotyczącą telefonu powierzonego pozwanemu. Limit na rozmowy telefoniczne bez rozdzielenia na prywatne i służbowe pracodawca ustalał indywidualnie z pracownikiem (potwierdzenie odbioru z 5 maja 2021 r. k. 32, zeznania świadków: Maria Kwiatkowska k. 35, Piotr Malinowski k. 38).

    W dniu 1 lipca 2021 r. pozwany zawarł z powódką umowę użytkowania telefonu służbowego, w którym nie było wpisane, do jakiej kwoty pracodawca zobowiązuje się do pokrywania kosztów użytkowania telefonu komórkowego do celów służbowych. Ze strony pracodawcy umowę wypełnił Adam Nowak. Po podpisaniu umowy przez strony, pracodawca uzupełnił umowę użytkowania telefonu służbowego - bez wiedzy i zgody pracownika - wpisując 100 złotych, jako kwotę, do której pracodawca zobowiązuje się pokrywać koszty użytkowania do celów służbowych telefonu komórkowego znajdującego się w dyspozycji pracownika (umowa użytkowania telefonu komórkowego k. 40 i 42, zeznania powoda k. 45 i 48, zeznanie świadków: Maria Kwiatkowska k. 50 i Piotr Malinowski k. 53).

    Powód wystawił pozwanemu 3 faktury VAT dotyczące użytkowania telefonu służbowego na łączną kwotę 1250,00 złote, do której zapłaty wezwał pozwanego (faktury k. 55 - 57, 58 - 60, wezwanie do zapłaty k. 62).

    Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dowody powołane wyżej. Odnośnie zatrudnienia pozwanego, przekształceń powódki, nabycia wierzytelności stan faktyczny był bezsporny i wynikał ze złożonych dokumentów. Natomiast, co do "potwierdzenia odbioru telefonu" Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki, iż miało ono charakter umowy między stronami dotyczącej użytkowania telefonu służbowego. Zarówno treść dokumentu jak i zeznania pozwanego oraz świadka Marii Kwiatkowskej jednocześnie temu przeczą, natomiast świadek Piotr Malinowski nie miała wiedzy w tym zakresie. Pracodawca winien wiedzieć, jaką formę i treść winna zawierać umowa użytkowania telefonu służbowego i zdaniem Sądu miał ją, skoro po powierzeniu telefonu z dnia 5 maja 2021 r., w niespełna 2 miesiące (1 lipca 2021 r.) zawiera prawidłową, co do formy i treści umowę użytkowania telefonu służbowego. Odnosząc się do umowy użytkowania telefonu służbowego z dnia 1 lipca 2021 r. Sąd nie dał wiary treści dokumentu złożonego przez powódkę odnośnie wpisania limitu 100 złotych, do której to kwoty pracodawca zobowiązał się pokrywać koszty użytkowania do celów służbowych telefonu komórkowego. Już z porównania dokumentów złożonych przez strony opatrzonych podpisami każdej ze stron umowy, wynika jednoznacznie i bezsprzecznie, iż wypełnienie treści umowy w tym zakresie powstało po podpisaniu umowy - najprawdopodobniej zostało uczynione przez Adama Nowaka. Potwierdzeniem tych faktów są zeznania świadków i pozwanego, który stwierdził, iż stało się to bez jego wiedzy i zgody.

    Sąd zważył, co następuje:

    Niniejsza sprawa jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c. W ocenie pozwanej jej roszczenia do pozwanego wynikają z umów o użytkowanie telefonu komórkowego.

    Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych wola osoby dokonującej czynności pozwanej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej roli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (art. 60 i 65 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

    Odnosząc te przepisy na grunt niniejszej sprawy trudno mówić, iż potwierdzenie odbioru telefonu z dnia 5 maja 2021 r. jest umową użytkowania telefonu służbowego. Od powódki, jako przedsiębiorcy należałoby wymagać pełnego profesjonalizmu przy zawieraniu tego typu umów z pracownikiem, co było możliwe jak pokazała umowa użytkowania telefonu służbowego zawarta między stronami z dnia 1 lipca 2021 r.. To potwierdzenie odbioru poza zapisem "limit 100 zł" nie zawierało jakichkolwiek warunków użytkowania telefonu służbowego np. zapłaty za połączenia służbowe, prywatne, ich rozdziału, limitu połączeń, warunków zmian, rozwiązania umowy, konsekwencji niewywiązywania się przez pracownika z umowy itp. Przeprowadzone postępowanie dowodowe jednoznacznie pokazało, iż nie można tego potwierdzenia odbioru traktować, jako umowy użytkowania telefonu służbowego. Tym samym roszczenia powódki o zapłatę należności (wynikających z faktur) z tego "potwierdzenia odbioru" należało oddalić, jako bezzasadne.

    Jak wspomniano wyżej powódka doskonale wiedziała, jakiej formie i treści winna odpowiadać umowa użytkowania telefonu służbowego zawarta z pracownikiem, czego wyrazem umowa zawarta między stronami w dniu 1 lipca 2021 r.. Do akt sprawy strony złożyły dwie umowy z tej samej daty. Jak wynika z porównania tych umów zapis: "100 złotych" zawarty w § 2 na którym opierało się roszczenie powódki powstał z całą pewnością po podpisaniu przez strony umowy i został umieszczony przez osobę reprezentującą pracodawcę - Adama Nowaka. Jak wynika z zeznań świadków, pozwanego stało się to bez wiedzy i zgody pozwanego, który był przekonany, iż takiego limitu nie było wpisanego w umowie. Takie uzupełnienie umowy nie może wywołać jakichkolwiek skutków prawnych dla pozwanego. Tym samym należało przyjąć za obowiązującą i skuteczną umowę użytkowania telefonu służbowego przedstawioną przez pozwanego, która po jego stronie nie budzi skutków prawnych w postaci zapłaty za faktury wynikające z użytkowania telefonu służbowego z tejże umowy.

    W konkluzji należało w oparciu o powołane wyżej przepisy oddalić powództwo w całości, o czym orzeczono w sentencji wyroku.

/-/ SSR Anna Kowalska