Wyrok Sądu Rejonowego

Sygn. akt I C 1234/23

dnia 15 marca 2024 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Warszawie, V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2024 r. w Warszawie

przy udziale -

na rozprawie

sprawy z powództwa Joanny Wiśniewskiej

przeciwko "Słoneczko" Sp. z o.o. w Krakowie

o zapłatę odprawy

I. oddala powództwo,

II. nie obciąża powódki kosztami zastępstwa prawnego pozwanego.

/-/ Anna Kowalska

Sygn. akt I C 1234/23

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Warszawie Joanna Wiśniewska wniosła o zasądzenie od "Słoneczko" Sp. z o.o. w Krakowie kwoty 5000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 2024 r. - od każdej zaległej raty (pozew z dnia 15 stycznia 2024 r., pismo z dnia 20 lutego 2024 r., protokół rozprawy z dnia 2 marca 2024 r.).

W odpowiedzi na pozew "Słoneczko" Sp. z o.o. w Krakowie wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych, w tym kosztów udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 360 zł (odpowiedź na pozew z dnia 29 lutego 2024 r.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Joanna Wiśniewska była zatrudniona w "Słoneczko" Sp. z o.o. w Krakowie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku nauczyciela. Stosunek pracy powódki został rozwiązany przez pozwanego za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Przyczyną wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy. Powódka posiada świadectwo pracy, wypowiedzenie umowy o pracę, zaświadczenie lekarskie oraz akt nadania numeru PESEL (akt osobowych).

Pozwana placówka jest prowadzona przez "Słoneczko" Sp. z o.o.. W 2023 r. pozwany zatrudniał łącznie 15 osób, choć w grudniu 2023 r. (z przyczyn ekonomicznych) rozwiązano stosunek pracy z 5 osobami. Obowiązujący w pozwanym regulamin wynagradzania nie przewiduje corocznej waloryzacji wynagrodzenia za pracę. Średnie miesięczne wynagrodzenie za pracę powódki z ostatnich 3 miesięcy pracy u pozwanego wyliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wyniosło 4500 zł (zaświadczenie o zarobkach z dnia 15 stycznia 2024 r., zaświadczenie o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych z dnia 20 stycznia 2024 r., wykaz pracowników z dnia 25 stycznia 2024 r.).

Joanna Wiśniewska jest osobą bezrobotną, poszukującą zatrudnienia, z ustalonym prawem do zasiłku, który zakończy pobierać w grudniu 2024 r., nie ma nikogo na utrzymaniu, mieszkając z rodzicami (wyjaśnienia powódki - protokół rozprawy z dnia 2 marca 2024 r.).

Stan faktyczny w sprawie był bezsporny i wynikał z załączonych przez strony dokumentów, natomiast strony różniła interpretacja prawna ustalonych faktów.

Sąd zważył, co następuje:

Powódka była pracownikiem zatrudnionym na czas określony i posiadała prawo do odprawy.

W myśl art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników jej przepisy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego, co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron. Pozwany zatrudniał 15 osób w 2023 r. (obecnie 10 osób). Tym samym przepisy o tzw. odprawie grupowej nie mają zastosowania do powódki, a pracodawcy nie obciąża obowiązek wypłaty odprawy. To skutkowało oddaleniem powództwa Joanny Wiśniewskiej w zakresie żądania zapłaty odprawy.

Pozwana placówka jest prowadzona przez "Słoneczko" Sp. z o.o.. Na tej podstawie zostało wydane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 15 stycznia 2023 r. Wydany akt prawny uwzględniał sytuację ekonomiczną placówek oświatowych.

Tym samym roszczenie powódki o zapłatę odprawy nie mogło być uwzględnione, co skutkowało oddaleniem powództwa (punkt I-szy wyroku).

Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną powódki (jedyne źródło utrzymania w postaci zasiłku dla bezrobotnych) Sąd uznał, iż w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek pozwalający na nieobciążanie strony przegrywającej kosztami procesu (art. 102 k.p.c.), o czym orzekł w punkcie drugim wyroku.

/-/ Anna Kowalska