Pozew o zapłatę odszkodowania z tytułu niewydania świadectwa pracy

Łódź, 20.03.2023 r.

Sąd Rejonowy w Łodzi Wydział Pracy

Powód: Anna Kowalska, zam. Łódź, ul. Polna 12/3, 98010112345 reprez. przez adw. Jan Nowak, prowadzącego kancelarię adwokacką w Łodzi, ul. Piotrkowska 21 e-mail: [email protected] tel.: 123-456-789

Pozwany: Firma XYZ Sp. z o.o., w Łodzi, ul. Sienkiewicza 4

Wartość przedmiotu sporu: 6000 zł

POZEW o zapłatę odszkodowania z tytułu niewydania w terminie świadectwa pracy

W imieniu powódki, której pełnomocnictwo załączam, wnoszę:

1. O zasądzenie od pozwanego Firma XYZ Sp. z o.o. w Łodzi na rzecz powódki Anny Kowalskiej kwoty 6000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15.02.2023 r. do dnia zapłaty,

2. O zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3. O przeprowadzenie – zgodnie z art. 1481 § 3 k.p.c. – rozprawy,

4. O przeprowadzenie rozprawy także pod nieobecność powódki,

5. O dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z załączonych do niniejszego pozwu dokumentów i przesłuchania powódki oraz z zeznań świadków: - Maria Nowak, zam. Łódź, ul. Lipowa 7/5, - Piotr Wiśniewski, zam. Łódź, ul. Brzozowa 10. na potwierdzenie faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, opisanych w uzasadnieniu pozwu.

Na zasadzie art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. oświadczam, że strony nie podjęły próby mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, ponieważ na obecnym etapie powódka nie jest zainteresowana polubownym rozwiązaniem sporu.

UZASADNIENIE

Powódka Anna Kowalska była zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 01.10.2022 r. do dnia 31.01.2023 r. w charakterze Specjalisty ds. Marketingu. Umowa rozwiązała się z upływem czas, na jaki została zawarta.

Dowód: umowa o pracę z pozwanym, świadectwo pracy

celem wykazania faktu: .....

Mimo ustania stosunku pracy, powódka nie otrzymała świadectwa pracy. W związku z powyższym nie mogła zarejestrować się w Powiatowym Urzędzie Pracy w Łodzi.

Dowód: przesłuchanie powódki

celem wykazania faktu: .....

Powódka próbowała znaleźć sobie inną pracę, jednakże potencjalni pracodawcy w ostateczności odmawiali zatrudnienia jedynie z uwagi na brak świadectwa pracy z poprzedniego zakładu pracy. Wysokość zarobków, jakie mogłaby powódka osiągnąć pracując u innych pracodawców oscylowała wokół kwoty 5000 zł brutto miesięcznie.

Dowód: lista zakładów pracy, w których powódka próbowała znaleźć pracę, zeznania świadków Marii Nowak oraz Piotra Wiśniewskiego - potencjalnych pracodawców; przesłuchanie powódki

celem wykazania faktu: .....

Świadectwo pracy powódka otrzymała 10.02.2023 r.

Dowód: potwierdzenie odbioru świadectwa pracy

celem wykazania faktu: .....

Pismem doręczonym w dniu 14.02.2023 r. powódka wezwała pozwanego do wypłaty odszkodowania z tytułu niewydania w terminie świadectwa pracy. W odpowiedzi pozwany poinformował powódkę, iż nie widzi podstaw do wypłaty odszkodowania z uwagi na fakt, iż w wyniku pożaru w nocy z 10.01.2023 r. spłonęło pomieszczenie, w którym znajdowały się akta osobowe pracowników. Opóźnione wydanie świadectwa pracy było następstwem konieczności odtworzenia zniszczonych dokumentów.

Dowód: wezwania do zapłaty; pismo pozwanego

celem wykazania faktu: .....

Stan faktyczny przedmiotowej sprawy w pełni odzwierciedla żądanie pozwu. Zgodnie z art. 99 § 1 k.p. pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Analiza powyższego przepisu wskazuje, iż dla powstania roszczenia o wypłatę odszkodowania konieczne jest spełnienie trzech przesłanek: 1. Niewydanie w terminie bądź wydanie niewłaściwego świadectwa pracy, 2. Szkoda poniesiona przez pracownika, 3. Związek przyczynowy pomiędzy szkodą a niewydaniem w terminie bądź wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy. W przedmiotowej sprawie bezsporny jest fakt wydania świadectwa pracy z opóźnieniem. Potwierdza to pozwany w swoim piśmie skierowanym do powódki. Stosownie do art. 97 § 1 k.p.: „w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie jest możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 1891) albo doręcza je w inny sposób. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.” Nie budzi wątpliwości fakt powstania szkody - powódka nie mogła znaleźć pracy, a tym samym uzyskać wynagrodzenia. Wskazane powyżej dowody wskazują również jednoznacznie na istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a nieterminowym wydaniem świadectwa pracy. Powódka nie mogła zarejestrować się w urzędzie pracy, a tym samym pozbawiona została zasiłku dla bezrobotnych. Nie mogła również skorzystać z organizowanych przez urząd pracy szkoleń mających na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych czy też z innych form promocji zatrudnienia. Mimo powyższego powódka samodzielnie próbowała znaleźć jakąś pracę, jednakże bezskutecznie. Potencjalni pracodawcy nie mieli zastrzeżeń co do kwalifikacji powódki czy też jej doświadczenia zawodowego, natomiast z nieufnością odnosili się do niemożności przedstawienia świadectwa pracy z ostatniego zakładu pracy. Brak takiego świadectwa był podstawą do odmowy zatrudnienia powódki, co potwierdzą zeznania zawnioskowanych świadków. Zdaniem powódki bez znaczenia są przyczyny niewydania świadectwa pracy w terminie. Wspomniany przepis artykułu 99 k.p. nie wskazuje nic, co mogłoby sugerować, iż pracodawca odpowiada jedynie za zawinione niewydanie świadectwa pracy. Przesłanki do żądania odszkodowania są jednoznaczne i precyzyjne. Obowiązkiem pracodawcy jest prowadzenie dokumentacji związanej z zatrudnieniem pracownika, pod czym kryje się również konieczność jej zabezpieczenia, a po ustaniu stosunku pracy - wydania świadectwa pracy. Żaden przepis nie zwalnia pracodawcy z tej powinności nawet wówczas, gdy przyczyną niewydania świadectwa pracy w terminie jest pożar. Powódka na marginesie jedynie wskazuje, iż istnieją możliwości zabezpieczenia dokumentów w specjalnych szafach ognioodpornych. Odnosząc się do wysokości żądanego odszkodowania wskazać należy, że powódka domaga się kwoty 6000 zł. Zgodnie z art. 99 § 2 k.p. odszkodowanie, o którym mowa w § 1, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni. Zgodnie z poglądem doktryny, do którego powódka się przychyla, szkoda pracownika polega na utracie wynagrodzenia, które mógłby otrzymać, gdyby podjął pracę po otrzymaniu prawidłowego świadectwa pracy. Podstawą do obliczenia tego odszkodowania powinno być wynagrodzenie, które pracownik otrzymałby, gdyby podjął zatrudnienie (zob. A. Marciniak [w:] K. Jaśkowski, M. Gersdorf, Kodeks pracy. Komentarz, Warszawa 2022 s. 1234). Pracodawcy, u których powódka szukała, pracę proponowali jej wynagrodzenie w wysokości 5000 zł brutto miesięcznie. Tym samym podstawą do obliczenia odszkodowania musi być to wynagrodzenie. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz. 299 ze zm.) zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop stosuje się także w celu obliczenia odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy. Stosownie zaś do § 2a tego rozporządzenia wynagrodzenia, odszkodowania i inne należności ustalane w wysokości wynagrodzenia za jeden dzień lub wielokrotności wynagrodzenia za jeden dzień, oblicza się dzieląc miesięczną kwotę ustaloną według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, przez współczynnik, o którym mowa w § 13 ust. 2 (tj. współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za jeden dzień urlopu), a następnie mnożąc przez liczbę dni pracy, za które to wynagrodzenie, odszkodowanie lub inna należność są ustalane. Obliczając współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za jeden dzień urlopu powódka stosowała reguły określone w § 10-12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. z 1997 r. nr 2, poz. 14 ze zm.). I tak odejmując od liczby dni w roku 2023 tj. 365 łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy powódki w pięciodniowym tygodniu pracy, tj. 115 otrzymano liczbę 250. Liczbę tę podzielono przez 12 i otrzymano współczynnik wynoszący 20,83. Następnie powódka podzieliła miesięczne swoje wynagrodzenie, tj. 5000 zł przez współczynnik, a następnie tak otrzymaną kwotę pomnożyła przez liczbę dni pracy, za które to odszkodowanie przysługiwało, tj. 30 dni (6 tygodni po 5 dni pracujących w każdym tygodniu) i otrzymała kwotę 6000 zł, tj. kwotę dochodzoną pozwem. Powódka domaga się odsetek od dnia 15.02.2023 r., gdyż poprzedniego dnia doręczono pozwanemu żądanie zapłaty dochodzonej kwoty. Pozwany odmówił wypłaty nie mając do tego żadnych podstaw prawnych. Zgodnie zaś z art. 455 k.c. w zw. z art. 300 k.p., jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Z tych względów należy uznać, iż przesłanki do zastosowania art. 99 § 1 k.p. zostały spełnione, a tym samym pozew jest uzasadniony. Stosownie do treści art. 187 § 1 pkt 11 k.p.c. wskazuję, iż datą wymagalności roszczenia jest dzień 15.02.2023 r.

Jan Nowak adwokat

Załączniki: 1. Pełnomocnictwo 2. Umowa o pracę z pozwanym 3. Świadectwo pracy 4. Lista zakładów pracy, w których powódka próbowała znaleźć pracę 5. Potwierdzenie odbioru świadectwa pracy 6. Wezwanie do zapłaty 7. Pismo pozwanego 8. Odpis pozwu i załączników