Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zamiany kary grzywny

15 lipca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie

Sekcja ds. Penitencjarnych i Nadzoru nad

Wykonywaniem Orzeczeń w Sprawach Karnych

w III Wydziale Karnym

ul. Marszałkowska 123

00-123 Warszawa

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Krakowie

II Wydział Karny

ul. Floriańska 7

31-019 Kraków

Anna Kowalska

obrońca z urzędu

Jan Nowak

Kancelaria Adwokacka

ul. Wiejska 10/2

30-200 Kraków

II K 1234/22

ZAŻALENIEna postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2023 r. w sprawie II W 5432/23 w przedmiocie zamiany kary grzywny na karę zastępczą pozbawienia wolności doręczone obrońcy dnia 12 czerwca 2023 r.

Działając jako obrońca z urzędu skazanego Tomasz Wiśniewski, na podstawie art. 186 § 4 k.k.s. zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie w II Wydziale Karnym z dnia 10 czerwca 2023 r. w sprawie II W 5432/23, doręczone mi jako obrońcy skazanego dnia 12 czerwca 2023 r., w całości na korzyść skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu, na podstawie art. 1 § 2 k.k.w. w zw. z art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 3 k.p.k. zarzucam:

1) Obrazę prawa materialnego, tj. art. 185 § 1 k.k.s. poprzez nieuzasadnione jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w pierwszej kolejności Sąd powinien, jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna, zamienić karę grzywny na pracę społecznie użyteczną, a na karę pozbawienia wolności dopiero, jeżeli skazany oświadczyłby, że nie podejmie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art. 185 k.k.s.;

2) Obrazę prawa materialnego, tj. art. 186 § 1 pkt 2 k.k.s. poprzez nieuzasadnione jego zastosowanie polegające na przyjęciu, że zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną jest niecelowa, bowiem skazany nie złożył oświadczenia w tej kwestii, w sytuacji gdy nie miał on możliwości złożyć takiego oświadczenia, gdyż nie wiedział o toczącym się postępowaniu i nie miał możliwości takiego oświadczenia złożyć;

3) Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia i mający wpływ na jego treść, polegający na stwierdzeniu, że skazany uchyla się od wykonywania kary ograniczenia wolności, co doprowadziło do niezasadnego orzeczenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności, podczas gdy działanie skazanego nie nosiło znamienia „uchylania się” od wypełnienia obowiązku.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia,

2) zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem II instancji, albowiem koszty te nie zostały uiszczone w całości, ani w części.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Krakowie postanowieniem z dnia 10 czerwca 2023 r. zarządził wobec skazanego Tomasz Wiśniewski wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, a to z uwagi na niewykonanie kary grzywny orzeczonej wobec skazanego za wykroczenie skarbowe wyrokiem Sądu Rejonowego w Krakowie w sprawie II W 5432/23.

W ocenie skarżącego zaskarżone postanowienie zostało wydane w oparciu o wadliwie ustalony stan faktyczny, nadto z naruszeniem przepisów prawa materialnego statuujących przesłanki i kolejność zamiany kary grzywny w razie jej niewykonania.

Sąd I instancji wydając zaskarżone orzeczenie ustalił, iż skazany nie wykonał w całości kary grzywny, albowiem uchyla się on od obowiązków na niego nałożonych, zaś egzekucja okazała się bezskuteczna. Istotnie należy wskazać, iż skazany nie wykonał kary grzywny, jednakże w trakcie niniejszego postępowania Sąd I instancji w żadnej mierze nie ustalił jakie były przyczyny tego naruszenia. Podkreślenia wymaga, iż postępowanie w sprawie II W 5432/23 prowadzone było w szczególnym trybie – wobec nieobecnego. Z istoty rzeczy wynika zatem, iż skazany, nie wiedząc o toczącym się postępowaniu i o zapadłym wyroku nie miał możliwości wykonania kary grzywny.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 185 § 1 k.k.s.: „Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, Sąd może zamienić karę grzywny na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej – 3 miesiące, określa się ją w dniach i miesiącach.” W myśl zaś przepisu art. 186 § 1 pkt 1 i 2 k.k.s.: „Jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, Sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności, gdy: 1) ukarany oświadczy, że nie podejmie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art. 185 albo uchyla się od jej wykonania, lub 2) zamiana grzywny na pracę społecznie użyteczną jest niemożliwa lub niecelowa.”

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca dał prymat zamianie kary grzywny na pracę społecznie użyteczną. Tymczasem Sąd I instancji dokonał zamiany kary grzywny na zastępczą karę pozbawienia wolości pomimo tego, iż skazany nie oświadczył, że nie podejmie pracy społecznie użytecznej zamienionej na podstawie art. 185 k.k.s., ani nie uchylał się od jej wykonania. Skazany nie mógł złożyć tego typu oświadczenia, skoro – z uwagi na tryb postępowania – nie uczestniczył ani w postępowaniu II W 5432/23, ani wykonawczym.

W związku z powyższym wnoszę jak w petitum zażalenia.

Anna Kowalska

Załączniki:

- odpis zażalenia