Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

Prawo

karne

Kategoria

zażalenie

Klucze

brak podstaw, naruszenie prawa, obrońca, podejrzany, postanowienie, sąd rejonowy, tymczasowe aresztowanie, uzasadnienie, zażalenie

Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania jest pismem składanym przed właściwy organem w celu wyrażenia sprzeciwu wobec decyzji o zastosowaniu aresztu tymczasowego wobec danej osoby. W piśmie tym zawarte są argumenty dotyczące nieważności postanowienia czy też próby uzasadnienia dlaczego areszt tymczasowy nie powinien zostać zastosowany. Zażalenie to jedno z możliwych środków odwoławczych dostępnych w procesie karnym.

ul. Kwiatowa 12/3, 01-001 Warszawa, 15.05.2024

Sąd Okręgowy w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Warszawie

Wydział VIII Karny

VIII K 123/24

Podejrzany: Jan Kowalski

reprezentowany przez obrońcę adwokat Annę Nowak, Kancelaria

Adwokacka, ul. Słoneczna 2, 02-002 Warszawa

Zażalenie obrońcy podejrzanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.05.2024

w sprawie o sygn. akt VIII K 123/24, o zastosowaniu wobec podejrzanego

tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy

W imieniu podejrzanego Jana Kowalskiego, powołując się na dołączone do akt sprawy

pełnomocnictwo do obrony, na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżam

postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.05.2024 w sprawie o sygn. akt VIII K 123/24 w całości.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:

- obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść postanowienia, tj.

art. 249 § 1 k.p.k., polegającą na niezasadnym stwierdzeniu istnienia

przesłanek zastosowania tymczasowego aresztowania, podczas gdy zebrany w sprawie

materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia dużego prawdopodobieństwa

popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa, a ponadto nie pozwala

uznać, aby zastosowanie tymczasowego aresztowania było niezbędne dla zapewnienia

prawidłowego toku postępowania, żadne bowiem okoliczności sprawy nie uzasadniają

obawy, że podejrzany może się ukrywać lub w inny sposób utrudniać bezprawnie

postępowanie karne.

Podnosząc sformułowany wyżej zarzut, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

W dniu 09.05.2024 nastąpiło zatrzymanie podejrzanego Jana Kowalskiego i

doprowadzenie go do Prokuratora Rejonowego w Warszawie, który przedstawił mu zarzut

popełnienia przestępstwa określonego w art. 235 § 1 k.k., polegającego na udzieleniu pomocy

w ukryciu przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem do Sklepu Jubilerskiego "Złoty Krąg"

przy ul. Marszałkowskiej 10, której dokonanie zarzucono Adamowi Nowakowi.

Podejrzany nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia wskazujące

obiektywnie sprawdzalne okoliczności, które wykluczają możliwość popełnienia przez niego

opisanego przestępstwa.

Prokurator po przedstawieniu zarzutu wystąpił do Sądu Rejonowego w Warszawie z

wnioskiem o zastosowanie wobec podejrzanego Jana Kowalskiego środka

zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, wskazując, że zebrane w sprawie

dowody świadczą o wysokim prawdopodobieństwie dopuszczenia się przez podejrzanego

zarzucanego mu czynu oraz że zachodzi uzasadniona obawa ukrycia się podejrzanego, nie ma

on bowiem stałego miejsca zamieszkania i utrudnia prowadzenie postępowania.

Sąd Rejonowy, podzielając ocenę zaprezentowaną we wniosku prokuratora, zastosował

tymczasowe aresztowanie wobec podejrzanego, motywując wydaną decyzję uzasadnioną

obawą ukrywania się podejrzanego.

Z zaskarżonym postanowieniem nie można się jednak zgodzić.

Należy podnieść, że Sąd Rejonowy, przyjmując, że istnieje materialna podstawa

stosowania środków zapobiegawczych, a więc, że zachodzi duże prawdopodobieństwo

popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa, oparł się - podobnie jak

prokurator - w istocie na jednym dowodzie, mianowicie na wyjaśnieniach podejrzanego

Adama Nowaka, który pomówił Jana Kowalskiego o popełnienie przestępstwa

określonego w art. 235 § 1 k.k. Sąd nie wziął w tym zakresie pod uwagę okoliczności

faktycznych wynikających z wyjaśnień podejrzanego Jana Kowalskiego, podważających

wiarygodność pomówienia go o popełnienie przestępstwa, przede wszystkim tego, że obaj

wymienieni podejrzani pozostają ze sobą w głębokim konflikcie oraz że podejrzany Jan

Kowalski w czasie popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, określonym na podstawie

wyjaśnień Adama Nowaka, przebywał ze swoją żoną na wakacjach w Zakopanem, które

trwały jeszcze przez tydzień od ustalonego czasu przestępstwa.

W świetle przytoczonych na końcu okoliczności należy stwierdzić, że wbrew ocenie

sformułowanej w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia pomówienie podejrzanego

Jana Kowalskiego przez Adama Nowaka jest nieprzekonujące i nie znajduje

oparcia w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. W rezultacie trzeba uznać, że

czynności przeprowadzone w postępowaniu przygotowawczym nie dostarczyły dowodów,

które w sposób wymagany w przepisie art. 249 § 1 k.p.k. świadczyłyby o wysokim

prawdopodobieństwie popełnienia przez Jana Kowalskiego zarzucanego mu przestępstwa.

Nie bez znaczenia dla takiej oceny pozostaje fakt, że w toku przeszukania mieszkania

podejrzanego Jana Kowalskiego (przeprowadzonego w dniu przedstawienia

zarzutów) nie znaleziono żadnych przedmiotów pochodzących z kradzieży, której popełnienie

zarzucono Adamowi Nowakowi. Jednocześnie wymaga zaznaczenia, że prokurator

przed złożeniem wniosku o zastosowan

Podsumowując, zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania jest istotnym dokumentem w procesie karnym, umożliwiającym podmiotowi zainteresowanemu wyrażenie sprzeciwu oraz przedstawienie argumentów przeciwko decyzji o areszcie tymczasowym. W zależności od uzasadnienia oraz posiadanych dowodów, zażalenie to może przyczynić się do zmiany decyzji lub zbadania sprawy przez odpowiednie organy.