Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania
- Prawo
karne
- Kategoria
zażalenie
- Klucze
brak podstaw, naruszenie prawa, obrońca, podejrzany, postanowienie, sąd rejonowy, tymczasowe aresztowanie, uzasadnienie, zażalenie
Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania jest pismem składanym przed właściwy organem w celu wyrażenia sprzeciwu wobec decyzji o zastosowaniu aresztu tymczasowego wobec danej osoby. W piśmie tym zawarte są argumenty dotyczące nieważności postanowienia czy też próby uzasadnienia dlaczego areszt tymczasowy nie powinien zostać zastosowany. Zażalenie to jedno z możliwych środków odwoławczych dostępnych w procesie karnym.
ul. Kwiatowa 12/3, 01-001 Warszawa, 15.05.2024
Sąd Okręgowy w Warszawie
za pośrednictwem
Sądu Rejonowego w Warszawie
Wydział VIII Karny
VIII K 123/24
Podejrzany: Jan Kowalski
reprezentowany przez obrońcę adwokat Annę Nowak, Kancelaria
Adwokacka, ul. Słoneczna 2, 02-002 Warszawa
Zażalenie obrońcy podejrzanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.05.2024
w sprawie o sygn. akt VIII K 123/24, o zastosowaniu wobec podejrzanego
tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy
W imieniu podejrzanego Jana Kowalskiego, powołując się na dołączone do akt sprawy
pełnomocnictwo do obrony, na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżam
postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.05.2024 w sprawie o sygn. akt VIII K 123/24 w całości.
Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:
- obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść postanowienia, tj.
art. 249 § 1 k.p.k., polegającą na niezasadnym stwierdzeniu istnienia
przesłanek zastosowania tymczasowego aresztowania, podczas gdy zebrany w sprawie
materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia dużego prawdopodobieństwa
popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa, a ponadto nie pozwala
uznać, aby zastosowanie tymczasowego aresztowania było niezbędne dla zapewnienia
prawidłowego toku postępowania, żadne bowiem okoliczności sprawy nie uzasadniają
obawy, że podejrzany może się ukrywać lub w inny sposób utrudniać bezprawnie
postępowanie karne.
Podnosząc sformułowany wyżej zarzut, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Uzasadnienie
W dniu 09.05.2024 nastąpiło zatrzymanie podejrzanego Jana Kowalskiego i
doprowadzenie go do Prokuratora Rejonowego w Warszawie, który przedstawił mu zarzut
popełnienia przestępstwa określonego w art. 235 § 1 k.k., polegającego na udzieleniu pomocy
w ukryciu przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem do Sklepu Jubilerskiego "Złoty Krąg"
przy ul. Marszałkowskiej 10, której dokonanie zarzucono Adamowi Nowakowi.
Podejrzany nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia wskazujące
obiektywnie sprawdzalne okoliczności, które wykluczają możliwość popełnienia przez niego
opisanego przestępstwa.
Prokurator po przedstawieniu zarzutu wystąpił do Sądu Rejonowego w Warszawie z
wnioskiem o zastosowanie wobec podejrzanego Jana Kowalskiego środka
zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, wskazując, że zebrane w sprawie
dowody świadczą o wysokim prawdopodobieństwie dopuszczenia się przez podejrzanego
zarzucanego mu czynu oraz że zachodzi uzasadniona obawa ukrycia się podejrzanego, nie ma
on bowiem stałego miejsca zamieszkania i utrudnia prowadzenie postępowania.
Sąd Rejonowy, podzielając ocenę zaprezentowaną we wniosku prokuratora, zastosował
tymczasowe aresztowanie wobec podejrzanego, motywując wydaną decyzję uzasadnioną
obawą ukrywania się podejrzanego.
Z zaskarżonym postanowieniem nie można się jednak zgodzić.
Należy podnieść, że Sąd Rejonowy, przyjmując, że istnieje materialna podstawa
stosowania środków zapobiegawczych, a więc, że zachodzi duże prawdopodobieństwo
popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa, oparł się - podobnie jak
prokurator - w istocie na jednym dowodzie, mianowicie na wyjaśnieniach podejrzanego
Adama Nowaka, który pomówił Jana Kowalskiego o popełnienie przestępstwa
określonego w art. 235 § 1 k.k. Sąd nie wziął w tym zakresie pod uwagę okoliczności
faktycznych wynikających z wyjaśnień podejrzanego Jana Kowalskiego, podważających
wiarygodność pomówienia go o popełnienie przestępstwa, przede wszystkim tego, że obaj
wymienieni podejrzani pozostają ze sobą w głębokim konflikcie oraz że podejrzany Jan
Kowalski w czasie popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, określonym na podstawie
wyjaśnień Adama Nowaka, przebywał ze swoją żoną na wakacjach w Zakopanem, które
trwały jeszcze przez tydzień od ustalonego czasu przestępstwa.
W świetle przytoczonych na końcu okoliczności należy stwierdzić, że wbrew ocenie
sformułowanej w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia pomówienie podejrzanego
Jana Kowalskiego przez Adama Nowaka jest nieprzekonujące i nie znajduje
oparcia w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. W rezultacie trzeba uznać, że
czynności przeprowadzone w postępowaniu przygotowawczym nie dostarczyły dowodów,
które w sposób wymagany w przepisie art. 249 § 1 k.p.k. świadczyłyby o wysokim
prawdopodobieństwie popełnienia przez Jana Kowalskiego zarzucanego mu przestępstwa.
Nie bez znaczenia dla takiej oceny pozostaje fakt, że w toku przeszukania mieszkania
podejrzanego Jana Kowalskiego (przeprowadzonego w dniu przedstawienia
zarzutów) nie znaleziono żadnych przedmiotów pochodzących z kradzieży, której popełnienie
zarzucono Adamowi Nowakowi. Jednocześnie wymaga zaznaczenia, że prokurator
przed złożeniem wniosku o zastosowan
Podsumowując, zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania jest istotnym dokumentem w procesie karnym, umożliwiającym podmiotowi zainteresowanemu wyrażenie sprzeciwu oraz przedstawienie argumentów przeciwko decyzji o areszcie tymczasowym. W zależności od uzasadnienia oraz posiadanych dowodów, zażalenie to może przyczynić się do zmiany decyzji lub zbadania sprawy przez odpowiednie organy.