Zażalenie na postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania

Prawo

karne

Kategoria

zażalenie

Klucze

areszt tymczasowy, błąd ustaleń faktycznych, groźba, matactwo procesowe, obawa matactwa, postanowienie sądu, prokuratura, surowa kara, wyrok, zarzuty, zażalenie, środki zapobiegawcze, świadkowie

Zażalenie na postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania jest dokumentem skierowanym do sądu w celu wyrażenia niezadowolenia z decyzji uchylenia tymczasowego aresztowania podejrzanego. W piśmie zawierane są argumenty oraz uzasadnienie przeciwko postanowieniu sądu w tej sprawie.

Gdynia, dnia 22 marca 2024 r.

Sygn. akt: II K 123/24

Sąd Okręgowy w Gdańsku

III Wydział Karny Odwoławczy

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego w Gdyni

II Wydział Karny

ZAŻALENIE

Prokuratora Rejonowego w Gdyni

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 15 marca 2024 r. o uchyleniu wobec oskarżonego Jana Kowalskiego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania i zastosowaniu dozoru Policji.

I. na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 252 § 1 k.p.k. zaskarżam powyższe postanowienie w całości na niekorzyść podejrzanego Jana Kowalskiego

II. na podstawie art. 427 § 1, art. 438 pkt. 3 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam:

a) błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na:

- bezzasadnym, niezgodnym z zebranym materiałem dowodowym i zasadami doświadczenia życiowego uznaniu, że w sprawie nie zachodzi uzasadniona obawa , że podejrzany będzie nakłaniał świadków do składania fałszywych wyjaśnień podczas, gdy obawa ta jest uzasadniona i realna;

- bezzasadnym, niezgodnym z zebranym materiałem dowodowym i zasadami doświadczenia życiowego uznaniu, że w sprawie nie zachodzi uzasadniona obawa, że utrudnianie prawidłowego toku postępowania w zakresie matactwa oskarżonego nie wynika z surowości grożącej oskarżonemu kary;

III. podnosząc powyższe, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i 437 § 2 k.p.k.

wnoszę o:

zmianę zaskarżonego postanowienia i zastosowanie wobec podejrzanego Jana Kowalskiego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na dalszy czas oznaczony

UZASADNIENIE

Jan Kowalski jest osobą oskarżoną - w sprawie II K 123/23 zawisłej przed Sądem Rejonowym w Gdyni - o popełnienie szeregu przestępstw, w tym uprowadzenie swojej żony, Anny Kowalskiej, trzykrotne jej zgwałcenie, znęcanie się nad żoną, a także groźby karalne wobec żony i wobec Piotra Nowaka. Oskarżony został tymczasowo aresztowany na wniosek prokuratora na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 15 stycznia 2024 r. i od tego czasu przebywa w Areszcie Śledczym w Gdańsku.

W dniu 20 stycznia 2024 r. jeszcze przed rozpoczęciem postępowania jurysdykcyjnego, Jan Kowalski usiłował wysłać z AŚ nielegalny list, tzw. "gryps", który został przechwycony przez Straż Więzienną. W "grypsie" tym zawarte m.in. zostało podżeganie do uprowadzenia Anny Kowalskiej i Piotra Nowaka, zmuszenia ich do zmiany zeznań, a także do pobicia Piotra Nowaka (treść tej korespondencji w formie kserokopii została dołączona do akt niniejszej sprawy). W związku z tymi faktami zostało przeprowadzone odrębne śledztwo, zakończone skierowaniem aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego w Gdańsku. W dniu 10 lutego 2024 r. Jan Kowalski został skazany nieprawomocnym wyrokiem tegoż Sądu na karę 2 lat pozbawienia wolności.

W dniu 15 marca 2024 r. po przesłuchaniu w niniejszej sprawie większości świadków Sąd Rejonowy w Gdyni na wniosek Jana Kowalskiego i jego obrońcy podjął decyzję o uchyleniu tymczasowego aresztowania, w zamian stosując środek zapobiegawczy w postaci dozoru Policji. Sąd umotywował to ustaniem obawy matactwa procesowego ze strony oskarżonego i konstatacją, iż nie jest już konieczne stosowanie izolacyjnego środka zapobiegawczego.

Zdaniem Prokuratury postanowienie Sądu I instancji jest niesłuszne. W ocenie skarżącego nie ustała żadna z dotychczasowych przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Po pierwsze, nadal istnieje obawa matactwa procesowego, albowiem choć przesłuchano gros świadków, to jednak pozostały jeszcze trzy osoby, których treść zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym miała bardzo poważne znaczenie dla ugruntowania zarzutów wobec Jana Kowalskiego. Wyjście oskarżonego na wolność, w dodatku w sytuacji, gdy kolejny termin rozprawy wyznaczono na 15 kwietnia 2024 r. daje mu znaczną ilość czasu na podjęcie niezgodnych z prawem działań zmierzających do wpłynięcia na zeznania tych świadków. Wyżej opisany "gryps" daje nader uzasadnioną obawę, że działania takie, nawet z narażeniem życia lub zdrowia świadków, mogą zostać podjęte. To także w szczególnie uzasadniony sposób stanowi o istnieniu dodatkowej przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania przewidzianej w art. 258 § 3 k.p.k. Zdaniem oskarżenia, usiłując wysłać przedmiotowy "gryps", Jan Kowalski przekreślił swoje szanse na opuszczenie aresztu przynajmniej do czasu wydania wyroku przez Sąd I instancji.

Ponadto zaś nadal bezspornie w mocy pozostaje przesłanka tymczasowego aresztowania przewidziana w art. 258 § 2 k.p.k., tj. zagrożenie surową karą. A to zagrożenie z kolei implikuje zwiększenie prawdopodobieństwa podjęcia przez oskarżonego matactwa procesowego lub innych działań mogących utrudnić prowadzone postępowanie.

Nie powstały zaś w międzyczasie żadne ze szczególnych przesłanek uchylenia najsurowszego środka zapobiegawczego przewidzianych w art. 259 § 1 k.p.k.

W ocenie Prokuratury brak też jest prognozy, iż wymierzona kara nie przekroczy okresu stosowania tymczasowego aresztowania. Przeciwnie, kara ta, w wypadku uznania Jana Kowalskiego winnym popełnienia zarzuconych mu czynów, będzie znacznie surowsza, niźli trwający czas tymczasowego aresztowania (tym bardziej, iż chwila wyrokowania wydaje się być nieodległą). Choć wskazać należy, iż w tym zakresie de facto wkracza się już w kwestie oceny materiału dowodowego, co winno mieć miejsce dopiero w wyroku (i w ewentualnych apelacjach stron).

Wobec powyższego wnoszę o uwzględnienie zażalenia.

Adam Nowak

Prokurator

Prokuratury Rejonowej w Gdyni

Podsumowując, zażalenie to ma na celu przedstawienie zarzutów wobec decyzji sądu o uchyleniu tymczasowego aresztowania oraz przekonanie sądu do zmiany tej decyzji na korzyść skarżącego.