Zażalenie na postanowienie o przepadku poręczenia majątkowego

Wrocław, 20.03.2024

Sąd Okręgowy we WrocławiuIII Wydział Karny

sygn. akt: III K 123/23

Adwokat Anna Kowalska, obrońca oskarżonej Janiny Nowak

ZAŻALENIENA POSTANOWIENIE SĄDU OKRĘGOWEGO WE WROCŁAWIU Z 10.03.2024O PRZEPADKU PORĘCZENIA MAJĄTKOWEGO

Działając jako obrońca Janiny Nowak, na podstawie art. 270 § 3 k.p.k. zaskarżam ww. postanowienie na korzyść oskarżonej w całości.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 133 § 2 k.p.k., art. 139 § 1 k.p.k. oraz art. 7 w zw. z art. 268 § 1 k.p.k., polegającą na niezasadnym przyjęciu, że oskarżona została prawidłowo wezwana do obowiązkowego stawiennictwa na terminach rozprawy w dniach: 01.03.2024 i 08.03.2024, a mimo to nie stawiła się, a zatem uciekła i ukrywa się przed wymiarem sprawiedliwości, podczas gdy wezwania te nie zostały jej prawidłowo doręczone, zaś niestawiennictwo na wezwanie organu postępowania nie jest równoznaczne z ucieczką ani ukryciem się.

Podnosząc powyższe zarzuty, wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieorzekanie przepadku poręczenia majątkowego w wysokości 50 000 zł wobec Janiny Nowak.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy orzekł wobec Janiny Nowak przepadek całości poręczenia majątkowego w kwocie 50 000 zł, przyjmując, że oskarżona, prawidłowo wezwana do obowiązkowego stawiennictwa na terminach rozprawy w dniach: 01.03.2024 i 08.03.2024, nie stawiła się, co oznacza ucieczkę i ukrycie się i warunkuje obligatoryjny przepadek poręczenia majątkowego.

O ile oskarżona rzeczywiście nie stawiła się na rozprawie we wskazanych dniach, o tyle nie sposób przyjąć, że była na nią skutecznie wezwana.

Analiza znajdujących się na k. 123 i k. 124 kopert ze zwróconymi z adnotacją „nie podjęto w terminie” wezwaniami dla oskarżonej prowadzi bowiem do wniosku, że zostały one wysłane na jej poprzedni adres: ul. Kwiatowa 1, 50-001 Wrocław. Tymczasem pismem z 15.02.2024 obrońca zawiadamiał o zmianie miejsca zamieszkania podejrzanej, wskazując jej nowy adres: ul. Słoneczna 2, 51-002 Wrocław. Tym samym oskarżona nie została w ogóle wezwana do obowiązkowego stawiennictwa na rozprawie i mogła pozostawać w przekonaniu, że uczestnictwo w rozprawie jest jedynie jej prawem, a nie obowiązkiem. Nie może z tego tytułu ponosić negatywnych konsekwencji dotyczących złożonego poręczenia majątkowego.

Nawet gdyby przyjąć, że oskarżona nie stawiła się na wezwanie organu procesowego, nie jest to jeszcze równoznacznie z ucieczką ani ukryciem się. Jak bowiem wskazuje się w literaturze, „(...) a miejsce wówczas, gdy podejrzany (oskarżony) wydalił się z miejsca swojego pobytu, stanowiącego zazwyczaj stałe miejsce zamieszkania, bez podania nowego adresu i zamiaru rychłego powrotu. (...) Przez pojęcie ukrywania się, w znaczeniu przyjętym w art. 268 § 1, należy rozumieć niestawianie się na wezwania organu procesowego i unikanie kontaktu z nim. Jak już wcześniej wspomniano, ukrywanie się nie musi być wcale połączone z wyjazdem przez podejrzanego (oskarżonego) z miejscowości, w której przebywa, jednakże za konieczny należy uznać brak możliwości nawiązania z nim kontaktu z tego powodu, że organ procesowy nie zna aktualnego miejsca, w którym podejrzany (oskarżony) przebywa, a okoliczność ta została spowodowana przez niego w sposób świadomy” (K. Eichstaedt [w:] Kodeks postępowania karnego, t. 1, Komentarz aktualizowany, red. D. Świecki, LEX 2023, art. 268). Dla orzeczenia przepadku poręczenia majątkowego konieczne jest poczynienie konkretnego ustalenia, zgodnie z którym oskarżony uciekł i nie zamierza powrócić. Innymi słowy – ucieczka lub ukrycie się to więcej niż niestawianie się na wezwania organu procesowego.

Z powyższych względów, wnoszę jak na wstępie.

...........................(podpis obrońcy)