Zażalenie na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu

Wrocław, 22 marca 2023 r.

II K 123/23

Sąd Okręgowy we WrocławiuII Wydział Karny Odwoławczyza pośrednictwemSąd Rejonowy dla Wrocławia-KrzykówVI Wydział Karny

Adwokat Anna Kowalska (dane w nagłówku),obrońca oskarżonego Jana Nowaka

ZAŻALENIENA POSTANOWIENIE Z 15 marca 2023 r.O ODMOWIE PRZYWRÓCENIA TERMINU

Jako obrońca oskarżonego Jana Nowaka, z powołaniem się na załączone upoważnienie do obrony, zgłaszam swój udział w postępowaniu w charakterze jego obrońcy oraz na podstawie art. 126 § 3 k.p.k. ww. postanowienie, doręczone oskarżonemu 18 marca 2023 r., zaskarżam na jego korzyść w całości.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów postępowania, a to art. 126 § 1 w zw. z art. 86 § 1 k.p.k. poprzez niezasadne przyjęcie, że niedochowanie terminu do złożenia wniosku nastąpiło z przyczyny zależnej od oskarżonego, podczas gdy oskarżony, pozostając w usprawiedliwionym przekonaniu, że w postępowaniu korzysta z pomocy obrońcy, mógł zakładać, że obrońca złoży wniosek o uzasadnienie, a zatem niezłożenie go osobiście w terminie nastąpiło z przyczyny od niego niezależnej, co miało istotny wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, determinując jego treść.

Z uwagi na powyższy zarzut wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez przywrócenie oskarżonemu terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku z 10 lutego 2023 r.

Ponadto wnoszę o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z 10 lutego 2023 r., II K 456/22.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 15 marca 2023 r., doręczonym oskarżonemu 18 marca 2023 r., Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków odmówił mu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku wydanego w dniu 10 lutego 2023 r., przyjmując, że opisana w treści wniosku przyczyna była zależna od oskarżonego. Konkluzja ta jest jednak niezasadna w świetle art. 86 § 1 w zw. z art. 126 § 1 k.p.k.

W judykaturze od lat przyjmuje się, że zaniechania obrońcy stanowią zawsze przyczynę niezależną od samego oskarżonego w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k., bez względu, czy są skutkiem zaniedbania obrońcy, czy też jego celowego działania, z wyłączeniem sytuacji, gdy są one efektem uzgodnionej z oskarżonym rezygnacji z dokonania czynności (wyrok SN z 12 stycznia 2015 r., III KK 123/14, OSNKW 2015, z. 3, poz. 25). Stwierdza się także, że zawinione niedotrzymanie terminu zawitego przez obrońcę jest przyczyną niezależną od oskarżonego, uzasadniającą przywrócenie mu tego terminu. Nieuprawnione jest zakładanie, że oskarżony, niejako nie licząc na dokonanie odpowiednich czynności procesowych przez swego obrońcę, powinien je podejmować sam z zachowaniem stosownych terminów. Z przepisu art. 86 § 2 k.p.k. wynika bowiem jedynie, że działania obrońcy nie wyłączają działań samego oskarżonego, nie zaś że oskarżony jest zobligowany do działania zawsze samodzielnie i niezależnie od działań swego procesowego zastępcy (postanowienie SN z 22 lutego 2018 r., IV KZ 7/18, OSNKW 2018, z. 4, poz. 36). Tym samym oskarżony nie ma obowiązku przewidywać potrzeby samodzielnego złożenia wniosku o uzasadnienie, jeśli korzysta z pomocy obrońcy.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że oskarżony był w toku postępowania przygotowawczego i pierwszej fazy postępowania sądowego reprezentowany przez obrońcę, który jednak pismem z 5 marca 2023 r. poinformował Sąd, że z dniem 1 marca 2023 r. doszło do rozwiązania stosunku obrończego, zaś oskarżony nie zwolnił go z obowiązku dalszego zastępstwa przez okres 7 dni. Rzecz jednak w tym, że oskarżony nigdy nie zapoznał się z wysłanym na jego adres: ul. Kwiatowa 1, 50-001 Wrocław oświadczeniem o wypowiedzeniu upoważnienia do obrony przez obrońcę, gdyż w okresie od 25 lutego 2023 r. do 10 marca 2023 r. przebywał w szpitalu, o czym nie informował obrońcy – a co udokumentował przy wniosku o przywrócenie terminu. Nie wchodząc w tym miejscu w cywilistyczną ocenę skuteczności złożonego przez obrońcę oświadczenia woli, zależną wszak – po myśli art. 61 § 1 k.c. – od możliwości zapoznania się przez adresata ze złożonym oświadczeniem woli, której istnienie jest in concreto wątpliwie – należy stwierdzić, że oskarżony co najmniej pozostawał w usprawiedliwionym przekonaniu, że obrońca nadal reprezentuje go w toczącym się postępowaniu, co z kolei – w świetle przedstawionej powyżej linii orzeczniczej – całkowicie uprawniało oskarżonego do zaniechania podejmowania jakichkolwiek czynności w postępowaniu osobiście.

Niezasadnie zatem przyjęto, że w zaistniałym układzie procesowym przyczyna uchybienia terminowi była zależna od oskarżonego.

Jednocześnie obrońca wnosi o wstrzymanie wykonania wyroku do czasu rozpoznania zażalenia. Z uwagi na długość orzeczonej kary izolacyjnej (3 lata pozbawienia wolności) w razie osadzenia oskarżonego w zakładzie karnym zachodzi bowiem znaczne ryzyko, że zostanie ona wykonana w całości lub w znacznej części przed rozpoznaniem zażalenia, co zniweczyłoby jego cel.

Z powyższych względów wnoszę jak na wstępie.

22 marca 2023 r.(podpis obrońcy)

Załączniki:1) upoważnienie do obrony;2) odpis zażalenia.