Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia

Sygn. akt PR 1234/23 Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

o odmowie wszczęcia dochodzenia

Jan Kowalski, prokurator Działu do Spraw Wojskowych Prokuratury Rejonowej w Warszawie, w sprawie PR 1234/23 o przestępstwo z art. 217 § 1 k.k. na szkodę Adama Nowaka

na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.k.

postanowił:

odmówić wszczęcia dochodzenia w sprawie:

I. mającego miejsce w dniu 20 lutego 2024 r. w Warszawie naruszenia nietykalności cielesnej Adama Nowaka polegającego na złapaniu pokrzywdzonego za ubranie i odepchnięciu go, tj. o czyn z art. 217 § 1 k.k.,

- wobec stwierdzenia, że społeczna szkodliwość czynu jest znikoma (na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.).

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2024 r. do Prokuratury Rejonowej w Warszawie wpłynęła skarga Adama Nowaka dotycząca naruszenia jego nietykalności cielesnej w dniu 20 lutego 2024 r. na terenie Jednostki Wojskowej nr 123 w Warszawie przez st. szer. Piotra Wiśniewskiego.

Z treści skargi wynikało, że w dniu 20 lutego 2024 r. w trakcie obchodów Dnia Wojska Polskiego na terenie Jednostki Wojskowej w Warszawie doszło do kłótni między kierowcą Andrzejem Zielińskim a kierującym ruchem st. szer. Piotrem Wiśniewskim.

W trakcie scysji st. szer. Piotr Wiśniewski złapał za ubranie, po czym odepchnął Adama Nowaka.

Adam Nowak stwierdził, że do zdarzenia doszło, gdyż Andrzej Zieliński stanął na środku drogi i blokował przejazd. Stojący za nim pokrzywdzony najpierw użył sygnału dźwiękowego, a później wysiadł z samochodu i grzecznie zwrócił uwagę kierowcy. Wtedy st. szer. Piotr Wiśniewski miał naruszyć nietykalność cielesną pokrzywdzonego.

W toku postępowania sprawdzającego uzyskano dokumentację sporządzoną przez interweniującą na miejscu zdarzenia Żandarmerię Wojskową.

Z treści notatek urzędowych wynika, że do zdarzenia doszło, gdyż st. szer. Piotr Wiśniewski zatrzymał ruch samochodowy przed wyznaczonym przejściem dla pieszych aby przepuścić grupę pieszych. Wtedy kierowca samochodu osobowego zaczął trąbić i "mrugać" światłami długimi. Po chwili kierowca tego pojazdu, którym okazał się później Adam Nowak wysiadł z samochodu, podbiegł do st. szer. Piotra Wiśniewskiego i zaczął krzyczeć na niego, twierdząc, że blokuje ruch. Na koniec Adam Nowak znieważył st. szer. Piotra Wiśniewskiego oraz go opluł. Wtedy st. szer. Piotr Wiśniewski złapał Adama Nowaka za ubranie, krzyknął żeby ten się uspokoił, gdyż inaczej wezwie Żandarmerię Wojskową, po czym odepchnął go.

W świetle całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznano, iż choć formalnie zachowanie st. szer. Piotra Wiśniewskiego wyczerpało znamiona czynu zabronionego określonego w art. 217 § 1 k.k., to jednak nie stanowi przestępstwa z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną. Ocena stanu faktycznego sprawy prowadzi zatem do wniosku, iż należy wydać postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia - na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.

Zgodnie bowiem z założeniami ustawodawcy ujętymi w kodeksie karnym, a także utrwalonymi poglądami doktryny - przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu należy brać pod uwagę zarówno okoliczności podmiotowe, jak i przedmiotowe, a więc rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar szkody, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz zamiar i motywację sprawcy.

Okolicznością przedmiotowo-podmiotową, która wpływa na ocenę stopnia społecznej szkodliwości jest sposób działania sprawcy, obrazujący zarówno zewnętrzną formę jego zachowania, jak i nastawienie psychiczne sprawcy (w tym stosunek do czynu).

Analizując przedmiotową sprawę, a zwłaszcza tło i okoliczności czynu, zachowanie pokrzywdzonego, postać zamiaru i motywację sprawcy należało odmówić wszczęcia dochodzenia w niniejszej sprawie.

Zdarzenie miało charakter kłótni w miejscu publicznym, zostało de facto sprowokowane przez pokrzywdzonego, który wcześniej sam naruszył nietykalność cielesną st. szer. Piotra Wiśniewskiego oraz znieważył go. Reakcja st. szer. Piotra Wiśniewskiego była odpowiedzią na bezprawne zachowanie pokrzywdzonego.

W tym stanie rzeczy nie stwierdzono, aby zachowanie st. szer. Piotra Wiśniewskiego można było uznać za karygodne.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

ProkuratorProkuratury RejonowejJan Kowalski

Pouczenie

1. Pokrzywdzonemu przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy i złożenia zażalenia na powyższe postanowienie do Sądu Rejonowego w Warszawie jako właściwego do rozpoznania sprawy (art. 661 § 3 k.p.k.). Zażalenie odnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty otrzymania odpisu postanowienia i jest zawity. Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2 k.p.k., art. 460 k.p.k.).

Zarządzenie:

Stosownie do art. 100 § 4 k.p.k. odpis postanowienia doręczyć:pokrzywdzonemu - Adam Nowak, ul. Kwiatowa 1, 00-001 Warszawa

ProkuratorProkuratury RejonowejJan Kowalski