Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

II SA/Wr 245/23

WYROKw imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Dnia 15 marca 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Kowalska

Sędziowie WSA: Jan Nowak (spr.), Maria Wiśniewska

Protokolant: Piotr Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r. na rozprawie sprawy ze skargi Jana Kowalskiego na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Starostę Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę:

1) stwierdza prowadzenie postępowania w sprawie w sposób przewlekły z rażącym naruszeniem prawa,

2) wymierza Staroście Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu grzywnę w kwocie 1000 zł,

3) zasądza od Starosty Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu na rzecz Jana Kowalskiego kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Anna Kowalska

Jan Nowak

Maria Wiśniewska

Uzasadnienie

Skarżący w skardze o stwierdzenie przewlekłości postępowania administracyjnego podkreślił, że od dnia złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę w niniejszej sprawie upłynęły 3 lata, i stwierdził, że zachowanie organu I instancji świadczy o celowym i świadomym wydłużaniu postępowania, co niewątpliwie narusza powołane w skardze zasady prawne. Dowodem na tę okoliczność jest poszukiwanie przez Starostę Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu kolejnych okoliczności, z powodu których tok postępowań był wstrzymywany: niezasadne zawieszanie postępowań, pozbawione podstaw pozostawianie bez rozpoznania wniosków, nietrafne odmowy wydania decyzji. Postępowanie Starosty Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu jest, zdaniem skarżącego, wyrazem lekceważenia prawa, stąd wniosek o stwierdzenie, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, oraz o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w wysokości 2000 zł. Wnosząc o wymierzenie grzywny, skarżący podkreślił, że przewlekłość postępowania ma charakter ciągły, organ zaś lekceważy zalecenia organu wyższego stopnia zawarte w wydanych aktach.

W odpowiedzi na skargę Starosta Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu wniósł o jej oddalenie. Zaprzeczył, jakoby pozostawał w bezczynności, stwierdzając, że postępowanie prowadzone było zgodnie z obowiązującymi przepisami. Organ podkreślił, że wnioskodawca złożył w tej sprawie wiele wniosków i innych pism procesowych, co wiązało się z obowiązkiem ich wnikliwego zbadania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie. Skarżący zasadnie upatruje przewlekłości postępowania Starosty Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu o cechach rażącego naruszenia prawa przy rozpatrywaniu wniosku o wydanie pozwolenia na budowę.

Przez pojęcie przewlekłości postępowania administracyjnego rozumie się stan, w którym organ administracji nie załatwia sprawy w terminie, nie pozostając jednak w bezczynności. Podejmowane przez organ czynności procesowe nie odpowiadają, w świetle Kodeksu postępowania administracyjnego, zasadzie szybkości postępowania. Mają charakter czynności pozornych, nie są istotne dla merytorycznego załatwienia sprawy. Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ występuje, gdy organowi temu będzie można skutecznie przedstawić zarzut niedochowania należytej staranności w zorganizowaniu przebiegu postępowania administracyjnego.

Ciąg czynności podejmowanych przez organ w postępowaniu wszczętym wnioskiem złożonym w rozpoznawanej sprawie nie pozostawia – w ocenie Sądu – wątpliwości co do tego, że Starosta Powiatu Wrocławskiego we Wrocławiu prowadził postępowanie opieszale i z naruszeniem wynikających z procedury administracyjnej terminów załatwienia sprawy. Za taką oceną przemawiają następujące okoliczności: po pierwsze, bezsporna bezczynność organu w okresie od złożenia wniosku do dnia wydania pierwszej decyzji w sprawie, której wydanie było następstwem realizacji obowiązku wynikającego z postanowienia organu wyższego stopnia uwzględniającego zażalenie strony na bezczynność. Przyczyny braku działania organu nie były wyjaśniane stronom postępowania, co stanowiło oczywistą obrazę art. 36 § 1 kpa. Po drugie, niedopuszczalne wystosowanie do wnioskodawcy wezwania do usunięcia braków formalnych wniosku już po wejściu w fazę merytorycznej jego oceny. Po trzecie, niesłuszne zawieszenie postępowania w sprawie z uwagi na podejmowaną przez organ procedurę uzgodnienia projektu zagospodarowania przestrzennego. Po czwarte, podejmowanie aktów sprzecznych z wcześniejszym stanem sprawy, świadczących niewątpliwie o pozorowaniu czynności organu.

Działania podejmowane przez organ mogły być odebrane jako zmierzające do wydłużenia postępowania do czasu zakończenia procedury uzgodnienia projektu zagospodarowania przestrzennego, której wejście w życie przed wydaniem decyzji uczyniłoby bezprzedmiotowym rozpatrywanie wniosku. Dokonując oceny charakteru ewidentnej przewlekłości postępowania w sprawie, nie można pominąć tego, że w pierwszych miesiącach postępowania organ ignorował wynikający z art. 37 § 1 kpa bezwzględny obowiązek powiadamiania stron postępowania o każdym przypadku niemożności załatwienia sprawy w określonym terminie.

Z tych przyczyn, na podstawie art. 149 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Anna Kowalska

Jan Nowak

Maria Wiśniewska